۱.
صدا و سیمای ج.ا.ا هنگام پخش تصاویر غزه از آهنگ بازی خدای جنگ(God of War) استفاده می‌کند. کم بی‌شباهت نیستند. در بازی، هنگامی که کریتوس مشغول جنگ با دیگران(خدایان) است، شهرها در حال نابودی هستند و مردم شهر هم در حال قربانی و چپاول شدن.
۲.
اگر قرار باشد اسراییل را یک جنایتکار جنگی بنامیم(که هست)، حماس هم علیه مردم غزه کم جنایت نکرده است. پناهگاه زیادی نساخته و کمک‌هایی که باید به مردم غزه می‌شده است را به داعش و گروه‌های مبارز علیهخ دولت سوریه فرستاده است. بله! اگر می‌گویید الموت السراییل، کنارش الموت الحماس هم بگویید. واقعیت اینجاست که وضع اسراییل معلوم است، ۶۰ سالی می‌شود که در آن گوشه جهان هولوکاست خود را راه انداخته اما درباره حماس چه... حماسی که چند هزار نفر را گروگان گرفته است؛ گروگان‌هایی که کوره‌های هولوکاست را روشن نگه داشته‌اند.
۳.
خانه پوشالی(House of Cards)، فصل دوم، فرانسیس وقتی PS3 خودش را روشن کرد کدام بازی آمد؟ خدای جنگ. البته نتواسنت بازی کند. اما به‌جای آن، فکر کنم بازی را در دنیای واقعی اجرا کرد.
۴.
فکر کنم خدایگان سیاست ، دنیای واقعی ما را با دنیای بازی‌های کامپیوتری اشتباه گرفته‌اند یا این‌که بازی‌سازها جای آن ها را. حیف که دستگاه این بازی(؟) دکمه Off ندارد. و ماها، یک مشت بک‌گراند بیشتر نیستیم که بازی را برایشان جذاب‌تر می‌کنیم. چه فرقی می‌کند، در سوریه، در غزه، در اوکراین، در آفریقا... در همین‌جا حتی.
