بعد از یک مدت بی‌حوصلگی، حوصله‌ی نوشتن برگشت. زندگی به نحوی ادامه پیدا می‌کند که چاره‌ای جز "نوشتن" نیست.
"خدایان سیزیف را بر آن داشتند تا مدام تخته سنگی را به فراز کوهی رساند و هر بار تخته سنگ به سبب وزنی که داشت باز به پای کوه در می غلتید . خدایان چنین می پنداشتند که کیفری دهشت بارتر از کار بیهوده و نومیدانه نیست"
آخرین مطلب
-
۹۴/۰۲/۱۸فرهنگ در حلق شهروندان
-
۹۳/۱۱/۱۱«آه» ما را خواهد برد...
-
۹۳/۰۹/۲۰اتوپیا: آن‌قدرها هم دور نیست...
-
۹۳/۰۵/۲۰زولپیدم.۳
-
۹۳/۰۵/۱۵زولپیدم.۲
-
۹۳/۰۴/۳۰گادز آو وارز
-
۹۳/۰۴/۲۸دور همی
-
۹۳/۰۴/۰۶۱۵۰ میلیون سنگر انسانی
-
۹۳/۰۳/۱۴این روزها...
-
۹۳/۰۲/۲۱.
بایگانی
- ارديبهشت ۱۳۹۴
- بهمن ۱۳۹۳
- آذر ۱۳۹۳
- مرداد ۱۳۹۳
- تیر ۱۳۹۳
- خرداد ۱۳۹۳
- ارديبهشت ۱۳۹۳
- فروردين ۱۳۹۳
- اسفند ۱۳۹۲
- دی ۱۳۹۲
- آذر ۱۳۹۲
- شهریور ۱۳۹۲
- تیر ۱۳۹۲
- خرداد ۱۳۹۲
- ارديبهشت ۱۳۹۲
- فروردين ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- بهمن ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- مهر ۱۳۹۱
- شهریور ۱۳۹۱
- مرداد ۱۳۹۱
- تیر ۱۳۹۱
- خرداد ۱۳۹۱
- ارديبهشت ۱۳۹۱
- فروردين ۱۳۹۱
- اسفند ۱۳۹۰
- بهمن ۱۳۹۰
- دی ۱۳۹۰
- آذر ۱۳۹۰
- آبان ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۹۰