کیهان کلهر در مصاحبه‌اش گفته بود که این آهنگ را به‌یاد حلبچه ساخته است. به‌یاد کودکان حلبچه. ولی شخصا اعتقاد دارم شهر خاموش، یک نوع مرثیه است، مرثیه‌ای برای بشریت، برای تمام جنایت‌های بشری.
کاش همه دیکتاتورها و قصابان جهان، قبل از اعلان جنگ، زدن دکمه شلیک موشک، ماشه یا کشیدن صندلی از زیر پای یک اعدامی و هزاران تصمیم دیگر کمی آهنگ را گوش می‌دادند.حتی خود ما، مایی که گاهی دیکتاتور می‌شویم و دیکتاتور می‌سازیم.
این آهنگ را باید خیلی زودتر از این‌ها شنید. قبل از شنیدن طبل جنگ، صدای سوت خمپاره، گلنگدن، آژیر خطر، غرش موشک، صدای رگبار آک.۴۷! صدای تیر خلاص.
شاید اگر الان آقای کلهر این آهنگ را می‌ساخت، تقدیم می‌کرد به سوریه، مردم سوریه، کودکان سوریه. نمی‌دانم، شاید آفریقا، کودکان سومالی، یا حتی بچه‌های همین خیابان‌های شهر.
آهنگ شهر خاموش، کیهان کلهر با همکاری گروه بروکلین رایدرز ، سال ۲۰۰۸
گوش دادن در یوتیوب، تورنت، مدیافایر
عنوان پوستر: Make some noise for human rights، از کشور مجارستان به سفارش عفو بین‌الملل.